Gisteren ben ik naar het 2e deel van Harry Potter and the Deathly Hallows gaan kijken en het was echt geweldig. De vorige film diende als opbouw voor de climax die in dit laatste deel zou volgen en dat is het dan ook: one big epic battle.
De eerste scène van de film zet meteen de goede (donkere) toon. Ron, Hermelien en Harry hebben nog 1 missie te volbrengen, waarna ze naar Zweinstein trekken voor de laatste confrontatie. Ik zal niet teveel verklappen, voor de mensen die de boeken niet gelezen hebben en de film nog niet gezien hebben. Het grote gevecht op Zweinstein is knap in beeld gebracht en de muziek maakt het alleen nog maar beter. Je wordt echt in de film gezogen en ervaart een hele waaier aan emoties. Een minpuntje vond ik de dood van enkele belangrijke personages, waar te snel werd overgegaan en waardoor naar mijn gevoel de impact van dat moment een beetje verloren ging.
Wat ik ook miste (in de vorige film al), is het verhaal rond het verleden van Perkamentus, waardoor Harry hem in twijfel begint te trekken. Dat is natuurlijk een nadeel van film, niet alles kan verteld worden. Al moet ik wel zeggen dat het op zich maar "details" zijn, de strijd tussen Harry en Voldemort is uiteindelijk het belangrijkste en dat is zeer goed verfilmd. De film heeft de essentie van het laatste deel van het boek dus goed weergegeven.
De film duurt lang (2 uur en 10 minuten), maar vliegt in een ruk voorbij en als ik de zaal verliet voelde ik mij toch een beetje verdrietig. Deze film sloot als het ware een stukje van mijn jeugd af, ik ben namelijk opgegroeid met het lezen van de Harry Potter boeken en het was elk jaar weer spannend wachten op het volgende deel, om die dan vervolgens in enkele uren te verslinden. J.K Rowling heeft haar lezers en ondertussen een veel ruimer filmpubliek een prachtige wereld gegeven, die nog voor jaren zal voortleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten